Είναι ένα κείμενο που έγραψα το 2008 για τον καλοκαιρινό οδηγό της "Athens Voice", όταν ακόμα ζούσε η Γκιζέλα. Για το θάνατό της δεν μπόρεσα να γράψω ούτε λέξη, διότι δεν αυτές δεν κατεβαίνουν, είναι παγιδευμένες στη μνήμη. Αλλά για τη Γκιζέλα πρέπει να κάνουμε κάτι στο μέλλον.
(Το κείμενο έχει και ένα μικρό παρασκήνιο. Μετά την Athens Voice αναδημοσιεύτηκε και στα "Κορωνοδιάτικα χρονικά", χωρις όμως την τελευταία αναφορά στον ξάδερφο μου, Μανόλη Κουφόπουλο, η οποία και εξαφανίστηκε χωρίς όμως να έχω ρωτηθεί!)
Τέλος πάντων , η Νάξος είναι πάντα εδώ. Απολαύστε τη.
Τα Καλοκαίρια ,τα Χριστούγεννα και το Πάσχα στη Νάξο, τα περνούσαμε όλοι μαζί με τη Γκιζέλα Ντάλι, στο Λυώνα, έναν άγριο όρμο στο ...πουθενά, βορειανατολικά , της Νάξου. Μεγαλώσαμε και εκεί δουλεύοντας στο μαγαζί που είχε στήσει το «Ρυάκα» κόβοντας σαλάτες και σερβίροντας μπύρες. Η Γκιζέλα Ντάλι, από τις εκρηκτικές ταινίες της δεκαετίας του 60 , από τον Ντίμη Δαδήρα και τον Άλκη Γιαννακά , τα άφησε όλα και αποσύρθηκε στο χωριό της μητέρας της . Κυκλοφορούσε με τα στρατιωτικά ρούχα, πριν γίνουν της μόδας, είχε ταξιδέψει στις ΗΠΑ και στις Ινδίες, και παρακολούθησε από κοντά κινήματα και ανθρώπους, και γύρισε ταινίες στη Νάξο δεν υπήρχαν ακόμη δρόμοι...
Έξι ώρες μακριά από τον Πειραιά ,με το συμβατικό πλοίο, η Νάξος είναι ένας ωραίος ανεξερεύνητος, θερινός, πλανήτης. Έχει ωραίο φαγητό και συγκλονιστικές πατάτες τηγανιτές, όπως και επίσης και εξαιρετικό τυρί. Ένα από τα πιάτα που φτιάχνουν στο νησί είναι μια γαβάθα μακαρόνια με σάλτσα, τυρί αρσενικό και ένα τεράστιο κομμάτι κρέας στην κορυφή. Τον Ιούνιο θα βρείτε τεράστιες «ξυλόγουπες» , μην αρνηθείτε όμως να φάτε τουρλού, με κολοκύθια και μελιτζάνες από τους κήπους , ή κολοκυθολούλουδα , στο τηγάνι.
Όποιος δεν θέλει να τη γνωρίσει μπορεί να μείνει στην Αγία Άννα και στον Αγιο Προκόπιο και να την ευχαριστηθεί. Αν θέλει όμως να την απολαύσει , η γοητεία της ξεκινάει από την Πλάκα. Τα νερά είναι ακύμαντα, η άμμος είναι παχιά και είναι η αφορμή , για να τραβήξετε ακόμη πιο νότια. Η ίδια παραλία συνεχίζεται με άλλα ονόματα, με το Καστράκι , το Πυργάκι, (και θα φάτε στο «Τραπεζάκι» σε μια σκιά από κέδρους ) και ακόμη πιο νότια, αν αντέχετε λίγο χωματόδρομο ως την Αγιάσο. Χρειάζεστε βέβαια ομπρέλα και αν φυσάει βοριάς, πρέπει να εξασκηθείτε στην τέχνη της πρόσδεσής της στην άμμο. Και το εννοούμε . όταν φυσάει βοριάς στη Νάξο , όλοι χρειάζονται ένα σχοινί για να δεθούν
Από το Καστράκι ή την Πλάκα, ένα απόγευμα μπορείτε να τραβήξετε προς το κέντρο του νησιού, αλλά προσοχή μην οδηγήσετε πολύ. Δίπλα στο Σαγκρί υπάρχει ο αναστηλωμένος ναός της Δήμητρας. Δεν φαίνεται από κανένα σημείο του νησιού, αλλά από το ναό μπορείτε να δείτε καθαρά ένα κομμάτι των μικρών Κυκλάδων. Η συγκίνηση είναι μεγάλη.
Διαδρομή άλλη που πρέπει να κάνετε πριν δράσει ο οργανωμένος τουρισμός: Από το Φιλότι, στην πλατεία με τους μεγάλους πλατάνους τραβάτε το δρόμο προς τον πύργο του Χειμάρρου και τον Καλαντό. Θα κάνετε περίπου μια ώρα και θα βρεθείτε σε ένα αχανή όρμο με γαλανά καθαρά νερά μόνο με κάτι κατσίκες στα δεξιά του και το Κουφονήσι, απέναντί σας 20 λεπτά με τη βάρκα. Πέρυσι φτιάχνανε λιμενοβραχιόνα , Αν πάτε πάλι από τα μέρη μου , στην ορεινή Νάξο, η κλασική επιλογή είναι του Απεράθου, το χωριό υπόδειγμα της Νάξου, για φαγητό και ξεκούραση. Με ιδιαίτερη προσοχή και χαμηλή ταχύτητα , κατεβαίνετε το δρόμο της Μουτσούνας και μπορείτε να φάτε καλά στο μικρούλι κατάστημα που είναι στο τέλος του μικρού λιμανιού. Αλλά για ωραίο μπάνιο με σκιά κάτω από τους κέδρους, συνεχίζεται με το αυτοκίνητο και 3 χιλιόμετρα παρακάτω είναι η Ψιλή Άμμος , χρειάζεται όμως προσοχή για να βρείτε την πινακίδα. Όσοι θέλουν μεγαλύτερη ησυχία τραβάνε παρακάτω ως τον Πάνερμο, τα τελευταία όμως 800 μέτρα τουλάχιστον ως πέρυσι ήταν χωματόδρομος .
Αν πάλι συνεχίσετε από του Απεράθου, μετά είναι η Κόρωνος και περίπου 25 λεπτά μακριά η τουριστική παραλία του Απόλλωνα . Αν όμως κατεβείτε το δρόμο, με το γκρεμό στο αριστερό σας χέρι και τα ορυχεία με το σμυρίγλι , στο δεξί σας, θα βρείτε το Λυώνα , τη Γκιζέλα και τα παιδικά μας καλοκαίρια. Μπορεί να πιούμε όλοι μαζί μια ρακί, και ωραίο κρασί στα Δελφινάκια στο μαγαζί του Μανόλη.
Βασίλης Κουφόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου