Η Νεότερη ιστορία της Νάξου

Δελτίο Τύπου

ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ 1800-2000 τόμος Α΄»
Εκδόθηκε και κυκλοφορεί το βιβλίο του φιλόλογου και πρώην Βουλευτή Κυκλάδων του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ι. Λεβογιάννη: «ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ 1800-2000» τόμος Α΄, που αποτελείται από 430 σελίδες.
Ο Β΄ τόμος (800 σελίδες περίπου) θα κυκλοφορήσει στις αρχές του καλοκαιριού 2010.
Ο πρώτος τόμος, στις 430 σελίδες του (με 146 εικόνες και 7 πίνακες), αναφέρεται κυρίως στην πολιτική ιστορία της Νάξου την περίοδο 1821-2000, έχοντας ως επίκεντρο τους πολιτικούς που εκπροσώπησαν τη Νάξο, αλλά και την Πάρο (στο διάστημα που υπαγόταν στην Επαρχία Νάξου), στη Βουλή, τις Εθνικές Συνελεύσεις, τις Εθνοσυνελεύσεις κ.λπ.
Συνολικά βιογραφούνται 58 πολιτικά πρόσωπα, από τα οποία 11 Παριανοί πολιτικοί του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα.
Σε ξεχωριστό κεφάλαιο του Α΄ τόμου γίνεται πλήρης και αναλυτική αναφορά στην αγωνιστική πορεία και δράση των δύο Ναξίων ηρώων, του Μανώλη Γλέζου και του Νικηφόρου Μανδηλαρά.
Με το δίτομο αυτό έργο τού συγγραφέα και πολιτικού Ν.Ι.Λεβογιάννη επιχειρείται, για πρώτη φορά, η καταγραφή της νεότερης ιστορίας της Νάξου (19ος και 20ος αιώνας).

Από τη Μικρασία, ως και το Λυώνα

"<<Από το Βόλο>>, συνεχίζει ο Νίκος Λαγός, <<με ναύλο βρεθήκαμε στην Πάτρα, η οικογένεια όμως έμειεν στο Βόλο. Ταξιδεύαμα όπου βρίσκαμε ναύλο. Παηγαίναμε και στην Κάρυστο και στην Άνδρο. Σ' ένα ταξίδι μας στην Κάρυστο μάθαμε για τη Νάξο. Στη Νάξο ήλθα με ναύλο και εδώ γνωρίσαμε τον έμπορο Μιχάλη Τριαντάφυλλο, έναν καλό και τίμιο έμπορο που μας φόρτωνε πατάτες για τον Πειραιά. Στον Πειραιά μας γνώρισε ο Νίκος Κουμερτάς, έμπορος της Κορώνου, και μας φόρτωσε με προορισμό το Λυώνα. Ο Κουμερτάς πάλι μας εγνώρισε στον έμπορο της Κωμιακής , το Μιχάλη Βιτζιλαίο και κάναμε φορτία από τον Απόλλωνα, πατάτες και κριεμμύδια για τον Πειραιά. "Μικρασιάτες Έλληνες πρόσφυγες στη Νάξου" του Αναστάσιου Ιακ. Ναυπλιώτη, από τις εκδόσεις Ιωλκός (σελ 300).

Ώρα για διαβούλευση

Υπαίθριος χώρος στάθμευσης, μέρος της τουριστικής εικόνας που προσφέρει ο Λύωνας



Η ορεινή Νάξος είναι ένας όμορφος τόπος. Όμως με εξαίρεση την Απείρανθο που θα έπρεπε να αποτελεί το υπόδειγμα ήπιας ανάπτυξης για το νησί , γίνονται δυστυχώς προσπάθειες για την αλλοίωσή του. Γράφω για το Λύωνα , αλλά η αλλαγή του περνάει μέσα από την Κόρωνο, το Σκαδό και τη Μέση, την Κωμιακή . Πρόκειται για μια γεωγραφική ενότητα μάλλον ξεχασμένη , με εξαίρεση ίσως τον Απόλλωνα που ήταν μια από τις πρώτες περιοχές που οργανώθηκαν- προς λάθος όμως κατεύθυνση - τουριστικά

Για να αλλάξουν οι όροι του παιχνιδιού και για να αναζητήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τους ανθρώπους που ζούνε στην ορεινή Νάξο, πρέπει να υπάρξει ένα σοβαρό σχέδιο. Για να καταρτιστεί όμως πρέπει να ξεκινήσει άμεσα μια διαβούλευση με όσους αγωνιούν ακόμη για αυτόν τόπο. Δηλαδή οφείλει η δημοτική αρχή να προκαλέσει μια μεγάλη συζήτηση με όσους είναι εντός και εκτός Νάξου και να συγκεντρώσει ιδέες και προτάσεις για μια άλλη ανάπτυξη. Σοβαροί άνθρωποι που θέλουν να δουλέψουν υπάρχουν σε κάθε χώρο, όπως και η έμπνευση. Αρκεί να παρακολουθήσετε την προσπάθεια ηλεκτρονικής καταγραφής της ιστορίας της Κορώνου και των ανθρώπων της , με παλιές φωτογραφίες, αναφορές για τις οικογένειες, και τη ντοπιολιαλιά.

Είναι η ώρα για τους σοβαρούς.

Η ψυγειοπαραλία του Λυώνα

Φέτος τον Αύγουστο η εικόνα του Λυώνα ήταν απογοητευτική και δεν φταίει ο τόπος .

Ο γείτονας μου , για παράδειγμα θεωρούσε πολύ φυσιολογικό να σταθμεύει το όχημά του πάνω στο δημόσιο δρόμο (ανάμεσα στο κτίριο του Ταρσανά και το σπίτι της οικογένειας Οθωναντώνη δυσκολεύοντας τη διέλευση των πολλών. Εκείνος όμως ήταν σίγουρα ήσυχος , διότι έβλεπε το αυτοκίνητό του , σχεδόν από κάτω από το σπίτι του.

Ένα όμως από τα πιο ωραία στιγμιότυπα του Καλοκαιριού ήταν η συγκινητική πρωτοβουλία ενός από τους παραθεριστές να χαρίσει μια κουζίνα και ένα ψυγείο στην παραλία του Λυώνα που τόσο πολύ τα είχε ανάγκη. Σε δύο απογεύματα, η οικοσκευή του Λυώνα έγινε ακόμη πιο πλούσια, ενώ ενθουσιασμένοι επισκέπτες από τη Γερμανία, τη Δανία, και τη Γαλλία που πληρώνουν μια ολόκληρη περιουσία για να έρθουν στη χώρα και να δουν από κοντά τη συντροφιά που μπορεί να κάνει ένα ψυγείο δίπλα στα σκουπίδια, πάνω στην παραλία για την οποία κατέβηκε ένα ολόκληρο βουνό με ατέρμονες στροφές.

Πάντα τέτοια.

Για να τελειώνουμε με τις συγκρούσεις

Τα τελευταία χρόνια, στο Λυώνα είναι σε εξέλιξη μια ανούσια, αλλά και οδυνηρή, σύγκρουση μεταξύ δύο αδελφών που διαθέτουν ταβέρνες για τα "Καταστήματα" , του κτιρίου που στο παρελθόν αποτελούσε το διοικητήριο της επιχείρησης που εκμεταλλευόταν το σμυρίγλι.

Η σύγκρουση αυτή θα μπορούσε να λήξει , αν η δημοτική αρχή εφάρμοζε το νόμο, ικανοποιώντας συνάμα το αίτημα των ιδιοκτητών καταστημάτων για την πρόσβαση στη θάλασσα.

Η λύση αυτή είναι η εξής:

1 Άμεση αποκατάσταση του κτιρίου με στόχο τη μετατροπή του σε μουσείου Σμυριγλιού για το Λυώνα και άμεση απομάκρυνση του οποιουδήποτε εκμεταλλεύεται το χώρο σήμερα.

2 Χωρισμός της πλατείας από την εκβολή του χειμάρρου ως και τα Καταστήματα σε 3 ομοειδή τμήματα, χάραξη του χώρου για μικρό αριθμό τραπεζοκαθισμάτων και δημοπράτησή τους.

3 Ανάπλαση της πλατείας εκατέρωθεν του γεφυριού έτσι ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος για την ασφάλεια των παιδιών που παίζουν στο πλακόστρωτο, με τη δημιουργία παιδικής χαράς, πλακόστρωτου δρόμου για τους πεζούς και ζώνης ελεύθερης στάθμευσης.

4 Απαγόρευση της στάθμευσης των οχημάτων σε άλλη περιοχή εκτός της προκαθορισμένης και σίγουρα, σε χώρους δίπλα σε σπίτια.

Και κάτι ακόμη. Αυτές είναι ορισμένες σκέψεις. Μπορεί να μην είναι οι ιδανικές, αλλά μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής.

3 προτάσεις για το Λυώνα

Όταν ήμουν μικρός ,οι διακοπές σήμαιναν Λυώνας. Τρεις μήνες το Καλοκαίρι, δεκαπέντε μέρες το Πάσχα, μια φορά και Χριστούγεννα. Κατεβαίναμε κάθε φορά με τον πατέρα μου και τη μητέρα φτιάχνοντας το σπίτι μας. Η πρώτη φορά ήταν μάλλον το 1980, όταν το σπίτι που αγόρασε ο πατέρας μου ήταν ακόμη πέτρινο. Ο καιρός κύλησε και ο Πανανής (για όσους τον ήξεραν) ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή. Το Μάρτιο του 1993.
...............

Στα χρόνια που κύλησαν ο Λυώνας δεν άλλαξε δραματικά. Μικροβελτιώσεις σε επιμέρους σημεία του τόπου, αλλά ποτέ κάτι μεγάλο, κάτι που θα άλλαζε την εικόνα και την οικονομία της περιοχής. Και δεν ήταν η Γκιζέλα , αυτός ο πολύτιμος άνθρωπος- να φωνάξει δεν θα γίνονταν ούτε το έργο της διευθέτησης της ροής του χειμάρρου.
Μετά και την φετινή μου επίσκεψη , στο Λυώνα αποφάσισα να καταγράψω τις σκέψεις μου για τον τόπο των παιδικών μου καλοκαιριών.Στο Λυώνα πρέπει να γίνουν άμεσα έργα υποδομής.

1.Ολοκλήρωση της κατασκευής του δρόμου από τη Μέση, έτσι ώστε να υπάρχει μια προ γρήγορη και το κυριότερο ασφαλής πρόσβασης από τη Νάξο προς τον όρμο

2. Κατασκευή λιμενοβραχίονα , ή έστω καταφυγίου με παράλληλη διευθέτηση της παραλίας, ώστε να μπορούν να κάνουν μπάνιο με ασφάλεια τα μικρά παιδιά και οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας

3. Ανάπλαση της πλατείας , δηλαδή της περιοχής που εκτείνεται από τα Καταστήματα, τον Άη Γιώργη , την είσοδο του Λυώνα , το γεφύρι και την περιοχή από το Ρυάκα ως και την παραλία.

Σ' αυτά τα 3 επιμέρους ζητήματα , θα επανέλθω τις επόμενες ημέρες καταγράφοντας αναλυτικά τις σκέψεις μου. Το μόνο σημειώνω είναι πως χάθηκε ως σήμερα πολύς χρόνος, ανάμεσα σε έριδες και διχόνοιες σε ένα πολύ στενό τόπο.


Υ. Γ. Η φωτογραφία είναι από το oldnaxos.blogspot.com, ένα ωραίο blog με φωτογραφικό υλικό αρχείου για τη Νάξο.