Όταν ήμουν μικρός ,οι διακοπές σήμαιναν Λυώνας. Τρεις μήνες το Καλοκαίρι, δεκαπέντε μέρες το Πάσχα, μια φορά και Χριστούγεννα. Κατεβαίναμε κάθε φορά με τον πατέρα μου και τη μητέρα φτιάχνοντας το σπίτι μας. Η πρώτη φορά ήταν μάλλον το 1980, όταν το σπίτι που αγόρασε ο πατέρας μου ήταν ακόμη πέτρινο. Ο καιρός κύλησε και ο Πανανής (για όσους τον ήξεραν) ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή. Το Μάρτιο του 1993.
...............
Στα χρόνια που κύλησαν ο Λυώνας δεν άλλαξε δραματικά. Μικροβελτιώσεις σε επιμέρους σημεία του τόπου, αλλά ποτέ κάτι μεγάλο, κάτι που θα άλλαζε την εικόνα και την οικονομία της περιοχής. Και δεν ήταν η Γκιζέλα , αυτός ο πολύτιμος άνθρωπος- να φωνάξει δεν θα γίνονταν ούτε το έργο της διευθέτησης της ροής του χειμάρρου.
Μετά και την φετινή μου επίσκεψη , στο Λυώνα αποφάσισα να καταγράψω τις σκέψεις μου για τον τόπο των παιδικών μου καλοκαιριών.Στο Λυώνα πρέπει να γίνουν άμεσα έργα υποδομής.
1.Ολοκλήρωση της κατασκευής του δρόμου από τη Μέση, έτσι ώστε να υπάρχει μια προ γρήγορη και το κυριότερο ασφαλής πρόσβασης από τη Νάξο προς τον όρμο
2. Κατασκευή λιμενοβραχίονα , ή έστω καταφυγίου με παράλληλη διευθέτηση της παραλίας, ώστε να μπορούν να κάνουν μπάνιο με ασφάλεια τα μικρά παιδιά και οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας
3. Ανάπλαση της πλατείας , δηλαδή της περιοχής που εκτείνεται από τα Καταστήματα, τον Άη Γιώργη , την είσοδο του Λυώνα , το γεφύρι και την περιοχή από το Ρυάκα ως και την παραλία.
Σ' αυτά τα 3 επιμέρους ζητήματα , θα επανέλθω τις επόμενες ημέρες καταγράφοντας αναλυτικά τις σκέψεις μου. Το μόνο σημειώνω είναι πως χάθηκε ως σήμερα πολύς χρόνος, ανάμεσα σε έριδες και διχόνοιες σε ένα πολύ στενό τόπο.
Υ. Γ. Η φωτογραφία είναι από το oldnaxos.blogspot.com, ένα ωραίο blog με φωτογραφικό υλικό αρχείου για τη Νάξο.
